رژیمی که به چوب و چماق و شکنجه تکیه زند، از لحاظ سیاسی مرده است

دويچه وله : سالگرد انتخابات بحثبرانگیز ریاستجهموری ایران انعکاس گستردهای در رسانههای جهان داشت. به نوشتهی روزنامهی "تاگس اشپیگل" رژیمی که بر موتورسواران مسلح و اعمال شکنجه تکیه زند، نمیتواند از لحاظ سیاسی کاری پیش برد.

روزنامهی آلمانی "تاگس اشپیگل" در تفسیری که در روز ۱۲ ژوئن (۲۲ خرداد) به چاپ رسید، با نگاهی به وضعیت کنونی ایران، از فشارها و ترس داخلی حکومت و همچنین بحران خارجی این کشور نوشت که برنامههای هستهای جمهوری اسلامی به آن دامن میزند.

نویسنده در ابتدا از چنین روزهایی در سال گذشته یاد میکند و مینویسد: «به نظر میرسد که مردم وادار به سکوت شدهاند. اپوزیسیون ایران برگزاری تظاهرات در روز ۲۲ خرداد را لغو میکند، شهروندان ساکت میمانند و علی خامنهای، رهبر ایران و محمود احمدینژاد بعد از ماهها کشمکش، زیر پای خود را محکم کردهاند.»

در روزهای اخیر بار دیگر موج تازهای از دستگیری روزنامهنگاران، فعالان حقوق بشر و منتقدان نظام بار به راه افتاد و روزنامهنگاران خارجی نیز همچنان قادر به کسب ویزا از سوی دولت ایران نیستند. مجموع موارد یاد شده موجب میشوند تا مارتین گلن، نویسندهی مقاله، دولت ایران را بار دیگر در "نقش مورد علاقهاش" توصیف کند: یک تنه در برابر همه.

"ایران قهرمان دموکراسی در جهان"

تاگس اشپیگل در مقالهی خود به واکنش محمود احمدینژاد نسبت به قطعنامهی جدید شورای امنیت علیه ایران اشاره میکند، قطعنامهای که رییسجمهور ایران یک روز پیش از سفر خود به شانگهای، آن را "ورق بیارزش" خواند. مقامات چینی هیچگونه ملاقاتی را در سفر یک روزهی رییس دولت ایران از نمایشگاه اکسپو ۲۰۱۰ با وی ترتیب ندادند و از طرف دیگر روابط با روسیه، دومین متحد ایران در شورای امنیت نیز در روزهای اخیر رو به تیرگی گذاشته است.

این روزنامه مینویسد: «هفتهی گذشته محمود احمدینژاد شیوه ادارک خود از واقعیت را به نمایش گذاشت، زمانی که انتخاب مجددش را صد در صد دموکراتیک خواند و ایران را قهرمان جهانی دموکراسی نامید.»

این روزنامه در ادامه وضعیت داخلی ایران را نیز ناآرام و بحرانزده توصیف میکند. ناآرامیهای چندین ماههی اخیر در خیابانها و به کار بردن خشونتهای گسترده علیه معترضان و انتشار خبرهایی مبنی بر تجاوز و اعمال شکنجه علیه آنان موجب شدهاند تا به باور نویسنده بسیاری از ارزشهایی که در طی این سی سال نظام جمهوری اسلامی را سر پا نگاه داشته بود، فرو بریزد. شاهد این مدعا نیز روحانیونی بودهاند که به وضع موجود اعتراض کرده و به صفوف منتقدان و نیروهای اپوزیسیون پیوستهاند.

تاگس اشپیگل مینویسد: «رژیمی که به نیروهای باتوم به دست، موتورسواران مسلح و اعمال شکنجه تکیه بزند، نمیتواند از نظر سیاسی چندان حرکتی داشته باشد.»

"ترس حکومتها از هنر"

شبکهی خبری "سی ان ان" نیز در کنار دیگر برنامههای خود در مورد ایران، گفتوگویی را با محمدرضا شجریان در جریان برگزاری تور کنسرت وی در آمریکا، پخش کرد. محمدرضا شجریان در این گفتگو بار دیگر انتقادش را نسبت به پخش ترانهی مشهور "ایران، ای سرای امید" از رادیو و تلویزیون ایران در روزهای پس از انتخابات مطرح کرد و گفت: «هنر در ذات نوعی اعتراض است، برای همین نیز حکومتها زمانی که هنر پا به عرصهی تقابل میگذارداز آن وحشت دارند و میترسند.»

پیشتر محمد رضا ضرغامی، رییس سازمان صدا و سیمای ایران در سخنانی نسبت به اعتراضهای محمدرضا شجریان خواننده برجسته ایرانی به پخش صدایش از رادیو تلویزیون اظهار داشته بود "اذان نوستالژیک و تصویر یک خوانندهی قدیمی به خاطر توجه و عنایت نظام پخش میشود، در حالی که کسانی بودند که صدای خوبی داشتند و حذف شدند."